نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد رشته تحقیقات آموزشی دانشگاه خوارزمی تهران

2 استادیار گروه آموزشی برنامه ریزی درسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

3 دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی پرسش‌نامه خوش‌بینی علمی مدرسه هوی و همکاران (2008) در بین دانش‌آموزان دوره متوسطه انجام گرفت. روش: روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر دوره متوسطه بود. نمونه مورد بررسی 350 دانش‌آموز (200 پسر و 150 دختر) بود که از طریق نمونه‌گیری تصادفی خوشه-ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسش‌نامه خوش‌بینی علمی مدرسه، خوش‌بینی علمی دانش‌آموز، خودکارآمدی دانش‌آموز و انگیزه پیشرفت بودند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی، تحلیل عاملی اکتشافی و ضریب همبستگی انجام شد. یافته‌ها: آلفای کرونباخ و ضریب پایایی ترکیبی کل مقیاس برابر با 94/0 و 93/0 به‌دست آمد که حاکی از پایایی مطلوب این مقیاس است. به‌منظور تعیین روایی واگرا، همبستگی این مقیاس با پرسش‌نامه‌های خوش‌بینی علمی دانش‌آموز و خودکارآمدی محاسبه شد (88/0 و 84/0) که حاکی از همبستگی مثبت و معنی‌دار بود. علاوه بر این ضریب همبستگی مقیاس خوش‌بینی مدرسه و مقیاس انگیزش پیشرفت برابر (93/0) به‌دست آمد که روایی همگرای مقیاس خوش‌بینی مدرسه را تأیید می‌کند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی وجود سه خرده مقیاس خودکارآمدی جمعی، اعتماد به والدین و دانش‌آموزان و تأکید علمی را برای این مقیاس تأیید کرده است. نتیجه‌گیری: مقیاس اندازه‌گیری خوش‌بینی علمی مدرسه را می‌توان به عنوان یک ابزار پایا و معتبر در موقعیت‌های آموزشی و پژوهشی به‌کار برد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Psychometric properties of the questionnaire optimism school science and its relationship with the student's academic optimism, self-efficacy and achievement motivation among students in Ardabil

نویسندگان [English]

  • somayeh Bakhshi parikhani 1
  • masoud gramipour 2
  • sadegh hamedinasab 3

1 Master of Educational Research, University of kharazmi

2 Assistant Professor,

3 birjand University

چکیده [English]

Objective: This study aimed to evaluate the psychometric properties of the questionnaire optimism school science Hui et al (2008) conducted among high school students. Methods: This descriptive study population included all male and female high school students. The sample of 350 students (200 boys and 150 girls) who were selected through random cluster sampling. The research school science tools optimism, optimism science student, student self-efficacy and motivation improvement. Data analysis using Cronbach's alpha, composite reliability, exploratory factor analysis and correlation coefficient was used. Results: Cronbach's alpha reliability coefficient of the scale combination of 94/0 and 93/0, respectively, which shows the reliability of this scale is desirable. In addition, a correlation coefficient of optimism school scale and the scale of the achievement motivation (93/0) was obtained which confirmed the convergent validity of optimism school. Exploratory factor analysis of three sub-scale collective self-confidence to parents and students and academic emphasis for this scale has confirmed. Conclusion: Measure optimism school science can be used as a reliable and valid instrument in educational and research Mvqyt‌Hay used.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Scientific optimism school
  • factor analysis
  • reliability
اسلاوین، رأی. (1389). روان‌شناسی تربیتی نظریه و کاربست. ترجمه: یحیی سید محمدی. تهران: روان.
چناری، سمیرا؛ یوسفی، فریده. (1393). ابعاد خودکارآمدی نوجوانان در گونه‌های مختلف خانواده در مدل بافت نگر فرآیند و محتوای خانواده، نشریه روش‌ها و مدل‌های روان‌شناختی، 5(18)، 1-24.
حسن‌زاده، مریم. (1392). پیش‌بینی سبک تدریس از طریق ادراک از خوش‌بینی علمی دبیران و دانش‌آموزان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد برنامه‌ریزی درسی. دانشگاه بیرجند، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی.
روحی، قنبر؛ آسایش، حمید؛ بطحایی، سید احمد؛ شعوری بیدگلی، علیرضا؛ بادله، محمدتقی؛ رحمانی، حسین. (1392). ارتباط خودکارآمدی و انگیزه تحصیلی در بین گروهی از دانشجویان علوم پزشکی. مجله مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی یزد، (8)1،45-51.
کدیور، پروین. (۱۳82). روان‌شناسی تربیتی. تهران: سمت.
گال، مردیت؛ بورگ، والتر؛ و گال، جویس. (1386) روش‌های تحقیق کمّی و کیفی در علوم تربیتی و روان‌شناسی. ترجمه احمد نصر و دیگران. تهران: سمت.
لطف‌آبادی، حسین (1388). روش‌شناسی پژوهش در روان‌شناسی و علوم‌تربیتی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. 
Adams, C.M., Forsyth, P.B. & Mitchell, R.M. (2009). The formation of parent-school trust: A multilevel analysis. Educational Administration Quarterly. 45(1), 4-33.
Ashton, P. T., & Webb, R. B. (1986). Making a difference: Teachers’ sense of efficacy and student achievement. New York: Longman.
Bandura, A. (1993). Perceived Self- Efficacy in cognitive development and Functioning. Educational Psychologist, 28(1), 14-117.
Coleman, J. S., Campbell, E. Q., Hobson, C. J., McPartland, J., Mood, A. M., Weinfeld, F. D., et al. (1977). Equality of educational opportunity. Washington, DC: U.S. Government Printing Office.
Goddard, R. G. (2000). The education of looked after children, Child & Family Social Work, 5(1), 79-86.
Hoy, A. W., & Hoy, W. K. (2009). Instructional leadership: A research-based guide to learning in schools 3rd edition. Boston: Allyn and Bacon.
Hoy, W. K., & Smith, P. A. (2007). Influence: A key to successful leadership. The International Journal of Educational Management, 21, 172–176.
Hoy, W. K., Tarter, C. J., & Woolfolk Hoy, A. (2008). Academic optimism of schools: A force for student achievement. American Educational Research Journal, 43(3) 425-446.
Messick, P. P. (2012). Examining relationships among enabling school structures, academic optimism and organizational citizenship behaviors (Doctoral dissertation, Auburn University).
Muris, P. (2001). A brief questionnaire for measuring self- efficacy in youths. Journal of Psychology and Behavioral Assessment, 23(3), 145-149.
Oladayo, O. T. (2012). Achieving Psycho-Social Adjustment of Students with Special Needs Through Inclusive Education. Nigerian Journal of Empirical Studies in Psychology and Education (NJESPE), 1(13), 179-188.
Pajares, F. (1996). Self-Efficacy Beliefs and Mathematical Problem-Solving of Gifted Student Contemporary. Contemporary Educational Psychology, 21(4):325–344.
Pool, L. D., & Qualter, P. (2012). Improving emotional intelligence and emotional self-efficacy through a teaching intervention for university students. Learning and Individual Differences22(3), 306-312.
Ross, J. A. (1992). Teacher efficacy and the effect of coaching on student achievement. Canadian Journal of Education, 17(1), 51–65.
Salehi, M., Abdollai, M., Abolfazli,E., & Taghvaei,E. (2014). Study the Relationship between Academic Optimism of Teachers and Their Efficacy. International Journal of Management and Humanity Sciences, 3 (9), 2985-2989.
Sezgin, F,. Erdogan, O. (2015). Academic Optimism, Hope and Zest for Work as Predictors of Teacher Self-efficacy and Perceived Success, Educational Sciences: Theory & Practice, 15(1): 7-19.
Tan, c,. Tan, L, S. (2013). The Role of Optimism, Self-Esteem, Academic Self-Efficacy and Gender in High-Ability Students, The Asia-Pacific Education Researcher, 3 (23), 621–633.
Woolfolk Hoy, A., Davis, H., & Pape, S. (2006). Teachers’ knowledge, beliefs, and thinking. In P. A. Alexander & P. H, Winne (Eds.), Handbook of educational psychology (2nd ed., pp. 715-737). Mahwah, NJ:Erlbaum.
Woolfolk, A. (2012). Educational psychology (11th ed.). Columbus, OH, Pearson: Merrill.