نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• شکوفه موسوی ¹
• علی خدائی ¹
• امید شکری ²

¹ هیات علمی دانشگاه پیام نور

² هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

توانش یادگیری خودراهبر، که در پاسخ به تغییرات سریعِ جوامع مدرن، به مثابة یک مهارتِ بقا، نقش می‌آفریند، در بسیاری از کشورهای جهان، به عنوانِ یکی از هدف‌های اصلی آموزشی، تلقی می‌شود. بنابراین، این پژوهش با هدف تحلیل ویژگی‌های روان‌سنجی نسخه فارسی مقیاس یادگیری خودراهبر(Lounsbury & Gibson, 2006) در دانشجویان انجام شد. در این پژوهش پیمایشی توصیفی، 400 دانشجوی کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی (200 مرد و 200 زن) با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب شدند. دانشجویان به مقیاس یادگیری خودراهبر، مقیاس نظم‌بخشی انگیزشی (Kim, Brady & Wolters, 2018) و مقیاس پایستگی انگیزشی(Constantin, Holman & Hojbota, 2012) پاسخ دادند. در بخش نخست، نتایج تحلیل مولفه‌های اصلی، بر ساختار تک‌عاملی مقیاس، تاکید کرد. در ادامه، در حالی که نتایج تحلیل عاملی تاییدی، ساختار تک‌عاملی مقیاس را تایید کرد، نتایج تحلیل عاملی تاییدی چندگروهی نیز از هم‌ارزی جنسیتی ساختار عاملی، حمایت کرد. یافتة مربوط به آلفای کرونباخ نیز نشان داد که مقیاس از نظر درونی هماهنگ بود. نتایج مربوط به همبستگی بین یادگیری خودراهبر با نظم‌بخشی و پایستگی انگیزشی، شواهد متقتنی در دفاع از روایی همگرا مقیاس، فراهم آورد. در مجموع، مطالعة حاضر با تدارک شواهدی در دفاع از روایی و پایانی نسخه فارسی مقیاس یادگیری خودراهبر در دانشجویان نشان داد که مقیاس مزبور برای سنجش یادگیری خودراهبر در بافت دانشگاهی ایران، ابزاری قابل استفاده بود. نتایج این مطالعه، همچنین، موافق با دیگر شواهد تجربی از طریق تاکید بر برخی همبسته‌های انگیزشی یادگیری خودراهبر مانند نظم‌بخشی و پایستگی انگیزشی، در گستراندن دامنه موضوعی ایدة بسیط یادگیری خودراهبر و خودانگیخته از نقشی بنیادین، برخوردار بود.

کلیدواژه‌ها

• یادگیری خودراهبر
• مقیاس یادگیری خودراهبر
• روایی
• پایایی
• هم‌ارزی جنسی

عنوان مقاله [English]

Self-Directed Learning Scale for university students: Validity, Reliability and Measurement Invariance

نویسندگان [English]

• Shokoufeh Mousavi ¹
• Ali khodaei ¹
• Omid Shokri ²

¹ Faculty of Payam Noor University

² Faculty of Shahid Beheshti University

چکیده [English]

The capacity of self-directed learning, which is regarded as a survival skill in response to the rapid change of modern society, is therefore identified as one of the major educational aims in many countries. Therefore, this research was conducted with the aim of analyzing the psychometric properties of the Persian version of the Self-Directed Learning Scale (Lounsbury & Gibson, 2006) in university students. In this descriptive survey research, 400 undergraduate students of Shahid Beheshti University (200 men and 200 women) were selected using available sampling method. Students responded to the self-directed learning scale, the motivational regulation scale (Kim, Brady, & Wolters, 2018) and the motivational persistence scale (Constantin, Holman & Hojbota, 2012). In the first part, the results of principal components analysis emphasized the one-factor structure of the scale. Next, while Confirmatory Factor Analysis (CFA) confirmed the uni-dimensionality of the scale, a multi-group CFA supported the structure as invariant across genders. Besides, the Cronbach's alpha result showed that the scale was internally consistent. Also, the results related to the correlation between self-directed learning with motivational regulation and motivational persistence provided sufficient evidence in defense of the criterion validity of the self-directed learning scale. To conclude, the present study provides reliability and validity evidence for the SDLS, supporting it as a feasible tool in measuring self-directed learning in the university context in Iran. Furthermore, the study expanded the nomothetic span of self-directed learning by establishing its relationships with motivational regulation and motivational persistence.

کلیدواژه‌ها [English]

• self-directed learning
• self-directed learning scale
• validity
• reliability
• gender equivalency