@article { author = {hasanvand, fazlollah and ghadampour, ezatolah}, title = {Psychometric properties of psychological playfulness questionnaire}, journal = {Quarterly of Educational Measurement}, volume = {11}, number = {41}, pages = {153-181}, year = {2020}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2252-004X}, eissn = {2476-6240}, doi = {10.22054/jem.2019.2446.1933}, abstract = {Introduction: This study investigates the psychometric properties of the psychological playfulness questionnaire. Method: This research is a practical and descriptive-correlative study. Population statistical was consisted of 3990 of high school students in 2017-‎‎2018 in the poldokhtar city. 350 ‎students selected by multi-level sampling method. Shen, Chick and Zinn (2014) and Oxford Happiness Questionnaire were used. Pearson correlation coefficient, Bartlett test, KMO, exploratory and confirmatory factor analysis were used for data analysis. Findings: Reliability of psychological playfulness test based on the Cronbach's alpha was 0.93. Convergent validity (correlation between playfulness and happiness scale) was 42/0, which was significant at 0/001. Exploratory factor analysis showed beliefs dimension was unreliable. So this dimension was removed from questionnaire. Confirmatory factor analysis showed questions of other dimensions have proper validity. Also, Fitness indices were confirmed.Results: Psychological playfulness questionnaire by measuring of four dimensions (initiation, reactivity uninhibitedness; spontaneity) is proper tool for evaluation psychological playfulness.}, keywords = {"Psychological playfulness","psychometric properties","Personality characteristics"}, title_fa = {بررسی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه ویژگی شخصیتی بازیگوشی روان‎شناختی}, abstract_fa = {بازیگوشی روان‎شناختی یکی از ویژگی های شخصیتی است که با پیامدهای مثبت همچون افزایش انگیزش درونـی، خلاقیت، نگرش مثبت نسبت به محیط کار، مهارت های مقابله با استرس و پیشرفت تحصیلی بالا پیوند دارد. پژوهش پیش رو با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه ویژگی شخصیتی بازیگوشی روان‎شناختی شن، چیک و زین انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه شهرستان پلدختر در سال تحصیلی 97-1396 می باشد که برابر با 3990 نفر بود. بر اساس جدول کرجسی و مورگان، نمونه مناسب برابر با 350 نفر بود که بر اساس روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه بازیگوشی روان‎شناختی شن و همکاران (2014) و شادکامی آکسفورد استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، کرویت بارتلت، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید. در بخش یافته ها، پایایی پرسشنامه بر اساس ضریب آلفای کرونباخ برابر با 93/0 محاسبه شد. همبستگی بازیگوشی روان‎شناختی و شادمانی برابر با 42/0 بدست آمد که در سطح 001/0 معنادار بود. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که بعد باورها در سازه ی بازیگوشی فاقد اعتبار بود. تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که پرسش های ابعاد آغازگری، واکنش‎پذیرى، انعطاف‎پذیری و خودکاری بار عاملی مناسب دارند. شاخص های برازش نشان داد که مدل مقیاس بازیگوشی از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج گویای این است که مقیاس بازیگوشی روان‎شناختی با اندازه گیری چهار بعد آغازگری، واکنش‎پذیرى، انعطاف‎پذیری و خودکاری، ابزاری مناسب برای تعیین میزان برخورداری افراد از این ویژگی شخصیتی است و قابلیت استفاده در زمینه های گوناگون را دارد.}, keywords_fa = {"بازیگوشی روان‎شناختی","ویژگی‎های روان‎سنجی","ویژگی شخصیتی"}, url = {https://jem.atu.ac.ir/article_12830.html}, eprint = {https://jem.atu.ac.ir/article_12830_68eb21361739175922236fb5d0e9ef3f.pdf} }