منصور بیرامی؛ یزدان موحدی
چکیده
زمینه: بیحوصلگی به عنوان یک حالت تنفر یا ناسازگاری با هر نوع تجربۀ تکراری مثل کار روزانه یا برخورد با افراد کسل کننده و ملالآور و بی قراری زیاد در شرایطی که رهایی از یکنواختی امکان پذیر نیست، تعریف میشود. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین ساختار عاملی مقیاس آمادگی برای بی حوصلگی در دانشجویان ایرانی انجام شد. روش: جامعه پژوهش حاضر ...
بیشتر
زمینه: بیحوصلگی به عنوان یک حالت تنفر یا ناسازگاری با هر نوع تجربۀ تکراری مثل کار روزانه یا برخورد با افراد کسل کننده و ملالآور و بی قراری زیاد در شرایطی که رهایی از یکنواختی امکان پذیر نیست، تعریف میشود. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین ساختار عاملی مقیاس آمادگی برای بی حوصلگی در دانشجویان ایرانی انجام شد. روش: جامعه پژوهش حاضر کلیۀ دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 92-1391 بودند که تعداد 400 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامۀ آمادگی برای بیحوصلگی فارمر و ساندبرگ پاسخ دادند. همه آزمودنیها بصورت داوطلبانه پرسشنامهها را تکمیل کردند و برگرداندند. دادهها با استفاده از نرم افزار 19 SPSS و LISREL تحلیل شد. یافتهها: نتایج ساختار عاملی پژوهش حاضر حاکی از وجود دو عامل تحریک درونی و تحریک بیرونی بود، به گونهای که تحریک درونی 11 سؤال و تحریک بیرونی 10 سؤال را به خود اختصاص داد. بحث و نتیجه گیری: صاحبنظران عوامل متفاوتی را برای سبب شناسی بیحوصلگی معرفی کردهاند که میتوان آنها را متأثر از عوامل شخصیتی یا ذهنی دانست. به دلیل ارتباط بیحوصلگی با عملکرد تحصیلی، استفاده از یافتههای پژوهش حاضر به آموزش و پرورش و دانشگاهها، روانشناسان، مشاوران و روانپزشکان و پژوهشگران توصیه می شود.