سعید صحت
چکیده
چکیده هدف از پژوهش حاضر شناسایی و اولویت‌بندی شاخص‌های ارزشیابی اعضای هیئت‌علمی در بعد آموزش بود؛ جامعه آماری شامل تمام دانشجویان دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 1395-96 بودند که تعداد 242 دانشجو بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبی انتخاب شدند و ابزار محقق ساخته روی ایشان به اجرا در آمد. ابزار ...
بیشتر
چکیده هدف از پژوهش حاضر شناسایی و اولویت‌بندی شاخص‌های ارزشیابی اعضای هیئت‌علمی در بعد آموزش بود؛ جامعه آماری شامل تمام دانشجویان دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 1395-96 بودند که تعداد 242 دانشجو بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبی انتخاب شدند و ابزار محقق ساخته روی ایشان به اجرا در آمد. ابزار مذکور در 91 گویه و در طیف لیکرت پنج‌درجه‌ای (زیاد، نسبتاً زیاد، متوسط، نسبتاً کم و بسیار کم) میزان اهمیت هر یک از شاخص‌ها را در ارزیابی اساتید مورد اندازه‌گیری قرار می‌داد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل عامل اکتشافی، آزمون فریدمن و کروسکال والیس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج آزمون فریدمن نشان داد که بین میانگین رتبه شاخص‌ها تفاوت معناداری وجود دارد؛ بنابراین به بررسی میانگین رتبه‌های شاخص‌ها از دیدگاه پاسخ‌گویان پرداخته شد و مهم‌ترین و کم‌اهمیت‌ترین شاخص‌ها شناسایی شدند. از نظر پاسخ‌گویان مهم‌ترین شاخص آموزشی در ارتقاء اعضای هیئت‌علمی عبارت از "میزان استفاده از مباحث جدید مرتبط با درس" است. پس‌ازآن شاخص "میزان تسلط علمی استاد بر موضوع درس" در مرتبه سوم شاخص "رعایت احترام متقابل" بودند. نتایج این مطالعه می‌تواند پاسخگوی برخی از چالش‌های مدنظر مدرسین در زمینه ارزشیابی با استفاده از نظرات دانشجویان بوده و می‌توان با استفاده مناسب از این نظرات برنامه‌ریزان را با نقاط ضعف و قوت فرآیند ارزشیابی آشنا و امکان اصلاح را فراهم ساخت.
