معصومه استاجی؛ رضا مراد صحرایی؛ منیره شهباز
چکیده
پژوهش حاضر با استفاده از دادههای شفاهی آزمونگر-آزموندهنده، یکی از سه وجه کلان روانی در انگارۀ اسکهان (2003؛ 2009)، یعنی روانی اصلاح، را در سطوح مختلف بسندگی اندازهگیری کردهاست. در این انگاره، روانی سه وجه دارد که عبارتند از: روانی سرعت، روانی شکست، و روانی اصلاح. تاکنون هیچ پژوهشی با هدف اندازهگیری روانی گفتار آزموندهندگان فارسیآموز خارجی ...
بیشتر
پژوهش حاضر با استفاده از دادههای شفاهی آزمونگر-آزموندهنده، یکی از سه وجه کلان روانی در انگارۀ اسکهان (2003؛ 2009)، یعنی روانی اصلاح، را در سطوح مختلف بسندگی اندازهگیری کردهاست. در این انگاره، روانی سه وجه دارد که عبارتند از: روانی سرعت، روانی شکست، و روانی اصلاح. تاکنون هیچ پژوهشی با هدف اندازهگیری روانی گفتار آزموندهندگان فارسیآموز خارجی انجام نشدهاست. لذا انجام چنین پژوهشی مخصوصاً برای رسیدن به مقیاسی مناسب برای ارزیابی روانی گفتار لازم است. این پژوهش بخشی از سازۀ روانی اصلاح در انگارۀ پیشگفته، یعنی تکرار و خطای شروع را مورد بررسی قرار داد و به دنبال پاسخگویی به این پرسش بود که خطای شروع و تکرار تا چه اندازه در سطوح مختلف فارسیآموزی تغییر میکند. بدین منظور، گفتار 23 فارسیآموز خارجی، که در شرایط آزمونی جمعآوری شدهبود، پیادهسازی، ارزیابی (=تعیینسطح)، و برچسبزنی شد. مجموع مدتزمان گفتارها، که بر اساس چارچوب مرجع بنیاد سعدی (صحرایی و مرصوص، 1395)، از چهار سطح بسندگی پیشمیانی، میانی، فوقمیانی، و پیشرفته بودند، 44 دقیقه (هر سطح 11 دقیقه) بود. نتایج با استفاده از آزمون کراسکال-والیس تحلیل شد و مشخص شد خطای شروع و تکرار هیچکدام سطوح بسندگی فارسی را از یکدیگر متمایز نمیکنند. بنابراین ارزیابان و طراحان مقیاسهای ارزیابی، هنگام تشخیص یا توصیف سطوح بسندگی، نیازی به لحاظکردن دو مؤلفۀ تکرار و خطای شروع ندارند.
رضا مراد صحرایی؛ مینا حامدی
چکیده
آزمون‌سازی بخش مهمی از آموزش هر زبان و بخش مهمی از یادگیری زبان است. آزمون اندازه واژگانی یکی از انواع آزمون‌های تعیین سطح است که برای مشخص‌کردن میزان دانش واژگانی زبان‌آموزان و پیش‌بینی بهترین آموزش بر اساس دانش زبان‌آموزان به کار می‌رود. این آزمون در بسیاری از زبان‌های دنیا طراحی شده اما تاکنون برای زبان فارسی انجام نشده است. ...
بیشتر
آزمون‌سازی بخش مهمی از آموزش هر زبان و بخش مهمی از یادگیری زبان است. آزمون اندازه واژگانی یکی از انواع آزمون‌های تعیین سطح است که برای مشخص‌کردن میزان دانش واژگانی زبان‌آموزان و پیش‌بینی بهترین آموزش بر اساس دانش زبان‌آموزان به کار می‌رود. این آزمون در بسیاری از زبان‌های دنیا طراحی شده اما تاکنون برای زبان فارسی انجام نشده است. برای طراحی یک آزمون اندازه واژگانی باید به بسامد واژه‌های مورد استفاده توجه کرد که این مورد با مطالعه روی پیکره‌های زبانی به دست می‌آید. پیکرۀ مورد استفاده این پژوهش پیکرۀ متن‌های مطبوعاتی است. برای طراحی این آزمون 80 سؤال طرح و به ترتیب، از پربسامد به کم بسامد مرتب شد. سوالات به صورت کامپیوتری درآمده و لینک آن برای زبان‌آموزان ارسال شد. در این پژوهش 130 نفر به آزمون پاسخ داده و 45 نفر نیز در بازآمون شرکت کردند. بررسی محتوایی آزمون نشان داد آزمون اندازه واژگانی از روایی برخوردار است. تحلیل دادههای آزمون نشان می‌دهد میانگین نمرات با افزایش سطح زبانی بیشتر شده است. بررسی دادههای آماری از جمله چولگی نشان داد توزیع داده‌ها نرمال است. همچنین نتایج تحلیل واریانس نشان‌دهنده تفاوت معناداری میان میانگین نمرات گرو‌ه‌های مختلف نوآموز، مقدماتی، میانی و پیشرفته در این آزمون معنادار است. به‌علاوه، محاسبه همبستگی با استفاده از ضریب پیرسون نشان می‌دهد آزمون دارای پایایی است. تفسیر نمرات سطوح مختلف زبانی نیز انجام و مشخص شد هر بازه از نمره می‌تواند مشخص‌کننده یک سطح زبانی مشخص باشد. براساس این پژوهش می‌توان گفت آزمون اندازه واژگانی می‌تواند به‌مثابه یک آزمون تعیین سطح، سطح زبانی زبان‌آموزان را مشخص کند.
رضا مراد صحرایی؛ غلامحسین رضاپور
چکیده
از ویژگی‌های مهم یک آزمون موفق، داشتن روایی و پایایی مناسب است. در این پژوهش به بررسی چگونگی و میزان روایی و پایایی آزمون تعیین سطح زبان فارسی بنیاد سعدی پرداخته شد. این آزمون از سه بخش اصلی دانش زبانی، نگارش و صحبت کردن تشکیل می‌شود که بخش دانش زبانی شامل سه زیربخش دستور، واژه و خواندن است. جامعه آماری این آزمون متشکل از140 زبان‌آموز ...
بیشتر
از ویژگی‌های مهم یک آزمون موفق، داشتن روایی و پایایی مناسب است. در این پژوهش به بررسی چگونگی و میزان روایی و پایایی آزمون تعیین سطح زبان فارسی بنیاد سعدی پرداخته شد. این آزمون از سه بخش اصلی دانش زبانی، نگارش و صحبت کردن تشکیل می‌شود که بخش دانش زبانی شامل سه زیربخش دستور، واژه و خواندن است. جامعه آماری این آزمون متشکل از140 زبان‌آموز از 41 کشور دنیا بود. برای محاسبه روایی، از ضریب آلفای کرونباخ و برای بررسی روایی که از انواع آن، روایی سازه‌ای انتخاب شد، ضریب همبستگی پیرسون به کار گرفته شد. میزان پایایی در زیربخش‌های دانش زبانی برای دستور 0.71 ، برای واژه 0.817 و برای خواندن 0.861 و در کل 0.916 به دست آمد. پایایی دو بخش صحبت کردن و نوشتن 0.749 و کل آزمون 0.895 محاسبه شد. با توجه به اینکه میزان پایایی قابل قبول در روش آلفای کرونباخ حداقل 0.7 است، مشخص شد که آزمون در بخش‌ها و زیربخش‌های گوناگون، و کلیت آزمون، پایایی مناسب و قابل قبولی داشت. ضرایب همبستگی به دست آمده بخش‌های آزمون، بین دانش زبانی و صحبت کردن 0.175، دانش زبانی و نوشتن 0.186 و نوشتن و صحبت کردن 0.602 بودند. شاید در نگاه اول این آزمون از روایی مناسب و قابل قبولی برخوردار نباشد، ولی با مقایسه میزان همبستگی بین زیربخش‌های بخش دانش زبانی و بخش مهارت‌های صحبت کردن و نوشتن، می‌توان نتیجه گرفت که زبان‌آموزان در بخش مهارت‌های تولیدی ضعیف عمل کرده‌اند و این نشان می‌دهد که در تدریس آنها فقط به دانش محض زبانی پرداخته شده است و نه دانش روندی. بر این اساس پیشنهاد شد که برنامه درسی زبان‌آموزان بیشتر متمرکز بر ارتقای سطح دانش روندی آنان، باشد.
