نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 روانشناسی تربیتی. واحد تهران مرکز. دانشگاه آزاد. تهران. ایران

2 استاد و مدیر گروه روان شناسی تربیتی

3 استاد گروه روان شناسی تربیتی دانشگاه آزاد

چکیده

چکیده:

هدف: پژوهش حاضر به‌منظور بررسی شاخص های روان سنجی پرسشنامه شایستگی هیجانی- اجتماعی دانش آموزان (SECQ)، انجام گرفت. روش: حجم نمونه این پژوهش 518 دانش موز دختر دبیرستانی بود که به روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای از بین مدارس دولتی دوره دوم متوسطه شهر تهران انتخاب شدند و به پرسشنامه پاسخ دادند. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی با روش مؤلفه‌های اصلی، علاوه بر عامل کلی شایستگی هیجانی- اجتماعی، 5 عامل (خودآگاهی، آگاهی اجتماعی، خود مدیریتی، مدیریت رابطه و تصمیم‌گیری مسئولانه) را برای پرسشنامه شایستگی هیجانی- اجتماعی دانش آموزان (SECQ)، تاییدکرد. برای بررسی پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و روش باز آزمایی و برای تعیین روایی عاملی آن از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. نتایج نشان داد که پرسشنامه از همسانی درونی قابل قبولی برخوردار است و ضرایب آلفای کرونباخ در زیر مقیاس های آن بین 0/77 تا 0/80 است. اعتبار پرسشنامه از طریق باز آزمایی 0/86که در سطح p

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Psychometric Indexes Students' of the Social Emotional Competence Questionnaire ( (SECQ)

نویسندگان [English]

  • Fatemeh Imamgholivand 1
  • Parvin Kadivar 2
  • Hasan Pasha Sharifi 3

1 Department Educational Psychology.Tehran center Branch.Azad University. Tehran.Iran

2 Teacher and Educational Psychology Group Manager

3 Professor of Educational Psychology , Islamic Azad University, Iran

چکیده [English]

Abstract:



Objectives: The purpose of this study was to assess psychometric indicators of students' Social- Emotional Competence Questionnaire (SECQ). Method: The sample size of this study was 518 high school female students selected by random sampling method from public secondary schools in Tehran and responded to the questionnaire. Findings: The results of exploratory factor analysis by main components method, in addition to general emotional-social competence, have 5 factors (self-awareness, social consciousness, self-management, relationship management and responsible decision-making) for the students' emotional-social competence questionnaire (SECQ), approved. To verify the reliability of the questionnaire, the Cronbach's alpha coefficient and the method of re-examination were used and a confirmatory factor analysis was used to determine its validity. The results showed that the questionnaire had acceptable internal consistency, and the Cronbach's alpha coefficients were below 0/77 to 0/80 in the sub-scales. The reliability of the questionnaire was obtained through a 0/86 test which was significant at the level of p

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: Social- Emotional Competence
  • Social -Emotional Competency Components
  • psychometric indices
صدری دمیرچی، اسماعیل. اسماعیلی قاضی ولوئی، فریبا.(1395). اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی- هیجانی بر تنظیم شناختی هیجان و مهارت‌های اجتماعی کودکان دارای اختلال یادگیری خاص. فصلنامه ناتوانی­های یادگیری. دوره 5، شماره 4، تابستان. صفحه .59-86
 Bar-On, R. (2006). The Bar-On model of emotional-social intelligence (ESI). Psicothema, 18.
Elias, M. J., Zins, J. E., Weissberg, R. P., Frey, K. S., Greenberg, M. T., Haynes, N. M., ... & Shriver, T. P. (1997). Promoting social and emotional learning: Guidelines for educators. Ascd.
Davidson, L. A. Crowder, M. K. Gordon, R. A.Domitrovich, C. E. Brown, R. D. & Hayes, B. I.(2017). A continuous improvement approach to social and emotional competency measurement. Journal of Applied Developmental Psychology
DeHaan, C. R., Hirai, T., & Ryan, R. M. (2016). Nussbaum’s capabilities and self-determination theory’s basic psychological needs: Relating some fundamentals of human wellness. Journal of Happiness Studies, 17(5), 2037-2049.
Domitrovich, C. E., Durlak, J. A., Staley, K. C., & Weissberg, R. P. (2017). Social‐emotional competence: An essential factor for promoting positive adjustment and reducing risk in school children. Child development, 88(2), 408-416
Humphrey, N., Kalambouka, A., Wigelsworth, M., Lendrum, A., Deighton, J., & Wolpert, M. (2011). Measures of social and emotional skills for children and young people: A systematic review. Educational and Psychological Measurement, 71(4), 617-637.
Mantz, L. S., Bear, G. G., Yang, C., & Harris, A. (2018). The Delaware Social-Emotional Competency Scale (DSECS-S): Evidence of Validity and Reliability. Child Indicators Research, 11(1), 137-157.
Mayer, J. D., Caruso, D. R., & Salovey, P. (2016). The ability model of emotional intelligence: Principles and updates. Emotion Review, 8(4), 290-300.
OECD (2017), PISA 2015 Results (Volume III): Students’ Well-Being, PISA, OECD Publishing, Paris. http://dx.doi.org/10.1787/9789264273856 
Tarbetsky, A. L., Martin, A. J., & Collie, R. J. (2017). Social and emotional learning, social and emotional competence, and students’ academic outcomes: The roles of psychological need satisfaction, adaptability, and buoyancy. In Social and Emotional Learning in Australia and the Asia-Pacific (pp. 17-37). Springer Singapore.
Tom, K. (2012). Measurement of teachers' social-emotional competence: Development of the social-emotional competence teacher rating scale.
Wilson, D. B., Gottfredson, D. C., & Najaka, S. S. (2001). School-based prevention of problem behaviors: A meta-analysis. Journal of quantitative criminology, 17(3), 247-272.
Zhou, M., & Ee, J. (2012). Development and validation of the social emotional competence questionnaire (SECQ). The International Journal of Emotional Education,
Zins, J. E. (Ed.). (2004). Building academic success on social and emotional learning: What does the research say? Teachers College Press.